Door Dirkje van Bennekom op 9 september 2015 om 13:37, in de categorie Scheiden & Lijden.
Vrijdag is het De Dag van de Scheiding en in de aanloop daar naar toe, natuurlijk veel aandacht voor dit onderwerp.
Niet voor niets is begin september uitgekozen voor deze dag, want samen met begin januari vormt die eenechtscheidingspiek.
De hoeveelheid echtscheidingen die vechtscheidingen worden, zijn de afgelopen paar jaar dan ook explosief toegenomen.
Dat is goed nieuws voor advocaten en mediators, maar bijzonder slecht nieuws voor de mensen die in een relatiebreuk zitten en niet in de laatste plaats voor hun kinderen…..
Zo blijkt uit onderzoek van Tns Nipo in opdracht van de Vereniging Familierecht Advocaten en Scheidingsmediation (Vfas) onder ruim 1000 advocaat-/-scheidingsmediators.
In de afgelopen 2 jaar was 1 op de 5 scheidingen een zogenoemde vechtscheiding. In vergelijking met cijfers van de Kinderombudsman uit 2013 is dat een stijging van 10% naar 20%.
Vfas en de Kinderombudsman willen daarom dat scheidende ouders eerst verplicht naar een deskundige scheidingsmediator gaan. Met de hulp van die mediator gaan de ex-partners vervolgens op zoek naar oplossingen waar beide partijen tevreden mee zijn. Hierdoor wordt gezamenlijk het conflict opgelost in plaats van een opgelegde oplossing door een rechter.
Als mediation geen goede oplossing blijkt te zijn, en de partijen alsnog een advocaat inschakelen, lukt het volgens de respondenten in 64 procent van de gevallen alsnog om samen afspraken te maken.
Ook een 4-gesprek, met beide partners en hun advocaten, heeft veel effect, 9 op de 10 familierechtadvocaten zegt dat zo’n gesprek belangrijk is in het voorkomen van een vechtscheiding. Een gespecialiseerde advocaat kan volgens 4 op de 10 een vechtscheiding voorkomen.
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-09-09 23:32:012015-09-09 23:32:01Aantal vechtscheidingen explosief gestegen!, wees niet hardleers, wij zijn mediators, geen lijkenpikkers
Na vakanties komt er altijd een stortvloed voorbij aan echtscheidingen. Hoe komt dat? Het hele jaar leven veel mensen vaak langs elkaar heen, tijdens de vakantie zijn ze 3 weken bij elkaar en met elkaar. Dan komen ze er uiteindelijk achter dat ze eigenlijk helemaal niet gelukkig zijn met elkaar. Dat is één van de oorzaken van een echtscheiding na de zomervakantie.
Caucasian couple arguing on sofa
Echtscheiding
Men komt er achter dat ze eigenlijk zo niet gelukkig zijn en willen scheiden. Wanneer het stel het niet met elkaar eens is, dat is in 9 van de 10 gevallen zo, dan is de echtscheiding een enorm gevecht. Van beide echtgenoten komen de zgn. adviseurs allemaal om de hoek kijken en die gaan wel even vertellen waar ze allemaal recht op hebben. Dramatische verhalen hebben wij voorbij zien komen! In de meeste gevallen zijn hierin ook de kinderen de speelbal. En daar zitten ze dan in de rechtbank met beide hun eigen advocaat die wel even vertellen wat de rechten en plichten zijn. Na jaren van procederen komt er uiteindelijk een vonnis, één van de partners krijgt dan altijd een enorme dreun te verwerken betreffende de uitspraak. Dit zijn veelal donkere periodes waarin veel mensen geen uitweg meer zien en hun leven zelfs beeindigen. In de meest dramatische gevallen worden de kinderen vermoord, uit wraak voor de ander. “Ik krijg ze niet meer te zien, dan jij ook niet!”
Veel mensen draaien na zo’n echtscheiding helemaal door, en zien geen uitweg meer, de hele wereld is tegen hun en ze zijn alles kwijt, er is niets meer, er is alleen maar leegte. Hier een aantal voorbeelden van dramatische moorden na een echtscheiding:
Vermoord zijn kinderen, zijn vrouw en pleegt zelfmoord omdat hij de echtscheiding niet kon verwerken:
Veelal ontstaan er depressies, ontstaan door de uitzichtloosheid, onbegrip en geen toekomstbeeld, de hoop is weg. Er is leegte bij de depressief. Depressies worden vaak niet begrepen door veel mensen. Hier een goede uitleg wat een depressie is:
Beiden waren ook verwikkeld in echtscheidingen, de echte oorzaak weten veel niet. Maar één en ander heeft toch met elkaar te maken. Men verlaat elkaar, gezinnen worden uit elkaar getrokken, discussies ontstaan over de meest eenvoudige zaken, men voelt zich belabberd en depressief, veelal veroorzaakt door jarenlange strijd.
Voorkom bij een echtscheiding strijd, zie het samen eerst rustig te bespreken, lukt dit niet samen. Neem dan een mediator in de hand, die kan u begeleiden naar een vredige oplossing te voorkoming van strijd en een dramatische afloop. Samen lossen we het op.
Goedele Devroy (47) gaat deze week opnieuw als Wetstraatjournaliste aan de slag voor ‘Het Journaal’. Devroy was enkele maanden buiten strijd na een zware burn-out en praat nu openhartig over de reden van die helse periode.
In De Standaard Weekblad vertelt Devroy dat haar burn-out er niet enkel kwam door haar drukke job, maar ook door de zorg voor haar zwaar gehandicapte 17-jarige zoon. De eerste tekenen begonnen twee jaar geleden al. “Ik was altijd moe, ook als ik tien uur geslapen had. Plots kreeg ik tinnitus, een hoge pieptoon, in beide oren. Slapen ging niet meer, ik werd gek van het gepiep.” Na vijf infusen cortisonen en geen beterschap, werd duidelijk dat de tinnitus door de stress van de combinatie van haar job als Wetstraatjournalist en de zorg voor haar zwaar gehandicapte zoon kwam.
“Erger dan Down”
Tijdens de zwangerschap en ook na de geboorte van Quinten waren alle tests goed, maar dat veranderde snel. “Quinten kon niet eten, verloor gewicht, ontwikkelde zich niet, zijn nek was slap en hij huilde continu. Niet gewoon huilen, maar gillen, schreeuwen. Hij had pijn. Pas vijf maanden later, na een volledig DNA-onderzoek, was er een diagnose: een chromosomale afwijking die uniek is. Een klein stukje van chromosoom 11 heeft Quinten drie keer. Er is bij mijn weten, geen enkel ander kind als hij. ‘Is het iets als Down’, vroeg ik de arts. ‘Nee, neen. Dit is veel erger. Down is niets mevrouw”, vertelde die.”
Gebrek aan hulp
De journaliste nam negen maanden rust, maar fulltime werken zit er nog niet in omdat haar lichaam nog niet mee wil. Devroy is nog steeds erg moe en moet het rustig aan doen. Ze kaart meteen ook het gebrek aan hulp aan. “We kregen geen psychologische begeleiding, geen bijstand in de zoektocht naar de juiste zorg. Je hebt hulp nodig als je zulk nieuws krijgt, in de eerste plaats om die vreselijke klap te verwerken. Met de diagnose begint het pas. Goede hulp had mij in de jaren die volgden misschien een depressie en een echtscheiding bespaard.”
Altijd bedelen
De lange wachtlijsten en het opvangtekort zijn erg zwaar voor Devroy en heel wat mensen die zich in dezelfde situatie als de journaliste bevinden. “Het is overduidelijk dat de beperkingen van Quinten nooit zullen veranderen, en toch moet ik elk jaar weer naar dokters voor bewijzen, attesten, multidisciplinaire verslagen. Wij hebben beslist niet langer op de overheid te wachten. Quinten wordt almaar groter, en de zorg voor hem steeds zwaarder.” Devroy is daarom samen met een groep ouders begonnen aan de bouw van een huis voor hun kinderen waar de zorg meer dan gewoon aanvaardbaar is en waar genoeg personeel is om meer te doen dan hen gewoon in leven te houden. “De bouw is begonnen, maar of het project slaagt, hangt af van het budget dat we in de toekomst van de overheid voor onze kinderen zullen krijgen. En zelfs als dat meevalt: het zal nooit voldoende zijn voor alle extra’s. Voor kinesisten, individuele therapie, personeel dat met de kinderen gaat wandelen of zwemmen. We zullen sowieso vrijwilligers nodig hebben, en giften, veel giften. Wie een gehandicapt kind heeft, moet bedelen, altijd en overal.”
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-09-08 00:32:252015-09-08 00:32:25"Goede hulp had me depressie en scheiding kunnen besparen"
Wie huwelijkse voorwaarden verlangt, wordt nog altijd een beetje scheef aangekeken. Maar een huwelijk dat goed is uitonderhandeld vóór de gang naar het stadhuis heeft een betere kans van slagen, zo stelt een groep pionierende juristen.
Mediation voordat je gaat trouwen of samenwonen? Het lijkt wel de omgekeerde wereld. Onderhandelen over de (financiële) gevolgen van een relatiebreuk nog voordat het jawoord is uitgesproken, gaat de meeste Nederlanders te ver. Driekwart van de stellen kiest daarom voor de standaardoptie gemeenschap van goederen, waarin alles — maar dan ook álles, inclusief studie- en andere schulden daterend uit de voorhuwelijkse periode, erfenissen en schenkingen — wordt gedeeld.
Huwelijkse voorwaarden lijken nog altijd voorbehouden aan een handjevol ondernemers en degenen die al een huwelijk hebben zien stranden — een op de drie verbintenissen. Geen wonder dat er inmiddels een wetsvoorstel ligt dat de gemeenschap moet beperken tot wat er daadwerkelijk door de partners tijdens het huwelijk wordt opgebouwd, exclusief giften en erfenissen.
Maar ook dat biedt geen oplossing voor het feit dat aanstaande huwelijkspartners vaak niet goed voor ogen hebben waar zij voor kiezen en wat hun te wachten staat, mocht het mislopen. ‘Wanneer je trouwt, zeg je “ja” tegen een heleboel regels die misschien niet je eigen regels zijn en die je niet kent’, zegt Denise Kentie, advocaat en (scheidings)mediator. ‘Echtelieden lopen het risico terecht te komen in een scenario dat ze niet willen. Terwijl het recht heel flexibel is en voldoende ruimte biedt. Er is bijna geen bindend recht in Nederland.’
Negatieve associaties
Kentie is bestuurslid van de Stichting Prenups (www.prenups.nl) die ijvert voor de totstandkoming van huwelijkse voorwaarden en samenlevingscontracten via mediationtechnieken. De kerntaak is om de negatieve associaties die kleven aan het opstellen van huwelijkse voorwaarden om te zetten in een breed gedeeld besef dat een huwelijkscontract juist kan dienen om de basis te leggen voor een duurzame relatie.
‘De vrouw zei letterlijk: “Als jij mij ooit verlaat, word ik een bitch”. Daarom moeten we nu regelen dat wij altijd gezamenlijk de zorg voor de kinderen dragen’
Denise Kentie, advocaat en mediator
‘Toen de man zei dat hij dat vreemd vond en onromantisch, maakte zij woedend meteen een eind aan het gesprek’
Fred Schonewille, legal family mediator
‘De eerlijkheid schuurt. Het kan best kwetsend zijn, hoe je qua geld tegenover elkaar staat’
Julia Veldkamp, advocaat en mediator
‘De naam Prenups is afgeleid van het Engelse “prenuptial agreement”, legt vicevoorzitter van de stichting Fred Schonewille uit. Hij is ‘legal family mediator’ te Amsterdam. ‘Het klinkt vriendelijker dan “huwelijkse voorwaarden” en wat wij doen gaat ook veel verder. Het gaat niet om voorwaarden, maar om een heus contract dat de partners in goed overleg overeen zijn gekomen. Nu worden huwelijkse voorwaarden veelal gezien als een soort verzekeringspolis voor als het misgaat. Als huwelijksmediators vragen wij mensen om niet alleen na te denken over hoe de boedel moet worden verdeeld in het geval van een breuk, maar ook over hoe zij hun relatie vorm willen geven. Wat moet er bijvoorbeeld gebeuren als er kinderen komen? Gaat een van de partners minder werken of juist allebei? Hoe ver willen de aanstaande partners gaan in het ondersteunen van elkaars loopbaan? En wat zou er dan tegenover moeten staan? Op voorhand stilstaan bij dergelijke kwesties kan juist relatiebestendigend werken.’
Vooralsnog loopt het echter nog geen storm bij de pioniers van prenups. Julia Veldkamp kan zich daar wel iets bij voorstellen. Naar eigen zeggen is zij een ‘doorgewinterde echtscheidingsadvocate’ die gefascineerd is geraakt door wat er allemaal onuitgesproken blijft bij het aangaan van een huwelijk en de weerzin bij mensen om het huwelijk als een juridisch contract te zien. ‘Het idee van het huwelijk als een contract druist kennelijk in tegen ons waardensysteem’, zegt zij. ‘Het staat haaks op onze gevoelens en wat wij willen uitdrukken door te trouwen. En daardoor worden dingen vaak niet benoemd die later een grote rol kunnen gaan spelen.’
Sprookje
Vaak gaat de notaris daar onbewust in mee, constateert Veldkamp. ‘Soms lijkt er bijna een pact om het sprookje niet te verstoren.’ Volgens Kentie komt dit doordat notarissen veelal de juridische opties als uitgangspunt nemen in plaats van het persoonlijk verhaal. ‘Als belangenbehartiger bij een scheiding zie je dan dat zelfs bij huwelijkse voorwaarden de gemaakte afspraken voor meerdere uitleg vatbaar zijn, met alle gevolgen van dien voor het in goede harmonie afwikkelen van de wederzijdse verplichtingen.’
Maar, benadrukken de twee, dat geldt niet voor alle notarissen. Zo maakt notaris Hélène van den Boom ook deel uit van het stichtingsbestuur. Ook zij is voorstander van een uitgebreide uiteenzetting van wat de aanstaanden echt willen en wat zij van elkaar verwachten.
Aan de mediator de taak om het verhaal centraal te stellen. ‘De mediator luistert aandachtig, stelt vragen, maakt concreet wat vaag is en legt de verschillende opties voor’, zegt Louis Zonnenberg, advocaat, rechter, docent en tevens voorzitter van de Stichting Prenups. ‘Daarbij geeft hij geen adviezen, maar hij verduidelijkt en reikt inhoud aan, waardoor de partners goed geïnformeerd kunnen kiezen.’
Een mediator snapt hoe lastig het is om sommige onderwerpen bespreekbaar te maken. Voor wie op het punt staat om te trouwen, zal het moeilijk zijn om ervoor uit te komen dat je van mening bent dat je toekomstige echtgeno(o)t(e) geen recht heeft op een deel van de onderneming die je met moeite hebt opgebouwd. Of dat je de erfenis van je ouders die aangewend is om jullie huis te kopen, terug wilt zien als jullie onverhoopt zouden scheiden. ‘Dat soort zaken op tafel krijgen vergt wel de nodige fijngevoeligheid van de mediator’, zegt Zonnenberg, die een tiental huwelijksmediations heeft begeleid.
De eerlijkheid schuurt, beaamt Veldkamp. Zo biechtte een vriendin die zij had doorverwezen later op dat zij ‘helse weken’ had meegemaakt voorafgaand aan haar huwelijk. ‘Het kan best kwetsend zijn hoe je qua geld tegenover elkaar staat.’
Maar, vult Kentie aan, het leidt tot waardevolle inzichten. ‘Zo kwamen een vrouw en haar man overeen dat de kinderen nooit mochten lijden onder een scheiding, wat er ook aan vooraf was gegaan. De vrouw zei letterlijk “Als jij mij ooit verlaat, word ik een bitch. Daarom moeten we nu regelen dat wij altijd gezamenlijk de zorg voor de kinderen dragen.”’
Ook Schonewille heeft een voorbeeld uit de praktijk. Hij bemiddelde voor een ondernemer die voor de tweede keer trouwde. Zijn toekomstige vrouw wilde een minimumvergoeding in de huwelijkse voorwaarden laten opnemen als tegemoetkoming voor de zorg voor zijn zoon uit het eerste huwelijk. ‘Toen de man zei dat hij dat vreemd vond en onromantisch, maakte zij woedend meteen een eind aan het gesprek’, vertelt hij. ‘Gelukkig kwamen ze een week later terug en toen bleek dat de escalatie van het vorige gesprek was te herleiden tot ervaringen uit hun eerste huwelijken. Zo had de financiële afhankelijkheid van de vrouw tijdens haar eerste huwelijk ertoe geleid dat zij zich niet gelijkwaardig had gevoeld, terwijl de man opnieuw de druk voelde die hij had ervaren tijdens zijn eerste huwelijk als hoofdverantwoordelijke voor het inkomen. Beiden wilden uiteindelijk hetzelfde: een huwelijk op basis van gelijkwaardigheid.’
Wat dat precies voor hen inhield, werd vervolgens uitgewerkt en juridisch vastgelegd in de huwelijkse voorwaarden. ‘Achteraf waren ze heel blij met de confronterende vragen die ik had gesteld’, aldus Schonewille. ‘Zodoende is besproken wat besproken moest worden, iets wat waarschijnlijk niet was gebeurd als de gebruikelijke notariële aanpak was gevolgd.’
Intentie
Maar aanstaande partners moeten beseffen dat niet alles in afspraken is te vangen, zegt Zonnenberg. ‘Het gaat niet zozeer om de letter als wel om de geest. Niet alles is te voorzien en dus is niet alles op voorhand te regelen. Wat telt, is het verhaal, de overkoepelende afspraken en de intentie. En dat wordt bij Prenups verwoord in een intentieverklaring op basis van de verslagen van de gehouden gesprekken, die als zogeheten “considerans” bij de huwelijkse voorwaarden wordt gevoegd. Door het verhaal in gewonemensentaal erbij te geven, kan er nooit onduidelijkheid ontstaan over wat er precies werd bedoeld.’
Die considerans en de afspraken die eruit voortvloeien, gaan naar de notaris die vervolgens de huwelijkse voorwaarden opmaakt. Sommige rechtsmediators maken zelf de voorwaarden op en laten ze slechts bij de notaris passeren. Wanneer de voorwaarden worden gedeponeerd bij de rechtbank, wordt de considerans weggelaten. Zonnenberg: ‘Voor buitenstaanders zijn alleen de voorwaarden relevant. Hoe die tot stand zijn gekomen, gaat alleen de partners aan. Ik raad hun dan ook aan regelmatig stil te staan bij de gemaakte afspraken — worden die nog steeds nagekomen? Kloppen die nog? Als je alles van tevoren hebt uitgesproken, kun je gaande de rit elkaar erop aanspreken. Dat komt de relatie ten goede.’
(Foto: Kato Tan voor Het Financieele Dagblad)
‘We zochten een richtlijn voor detoekomst’
Wie Elisabeth Tettelaar en Rutger Sandkuyl
Wat Programmamanager bij een marketingbureau,respectievelijk arts in opleiding tot specialist
Waar Amsterdam
‘Het stond al vast dat wij huwelijkse voorwaardenwilden’, vertelt Elisabeth Tettelaar (28), dieafgelopen juni is getrouwd met Rutger Sandkuyl(32). ‘Dat is omdat Rutger arts in opleiding is en weniet weten hoe het beroep van medisch specialist zich in de toekomst gaat ontwikkelen. Het kan zijn dat hij zich straks moet inkopen in een maatschap, en dan is het handig om dat buiten het gezamenlijk bezit te houden.’
Maar wat zij verder zouden kunnen afspreken wist geen van beiden. Elisabeth: ‘Het ging er vooral om ons goed te laten voorlichten. De notaris legt je een lijstje met opties voor, maar we wilden juist weten wat dat concreet allemaal voor ons zou betekenen. We hebben op dit moment weinig spullen van materiële waarde, dus er valt ook weinig te verdelen. We zochten een richtlijn voor de toekomst. Wel hechtte ik eraan dat bepaalde persoonlijke bezittingen — familiejuwelen — altijd van mij zullen blijven.’
In een drie uur durend gesprek met de in familierecht gespecialiseerde advocaat en mediator Denise Kentie kwamen vervolgens allerlei onderwerpen ter tafel. ‘We hebben het gehad over onze loopbanen, over eventuele kinderen en welke verwachtingen we hadden over en weer. Gelukkig wilden wij vrijwel hetzelfde.’
Die relationele aspecten zijn wel opgenomen in het gespreksverslag, maar uiteindelijk is alleen de financiële uitwerking opgenomen in de ‘prenup’-overeenkomst. Zo zijn de aanstaande echtelieden overeengekomen dat zakelijke belangen buiten de gezamenlijke boedel blijven en dat in het geval van een scheiding eventuele erfenissen het bezit blijven van degene aan wie is nagelaten. Verder wordt alles gelijkelijk verdeeld, ook wanneer een van de partners minder gaat werken omdat er kinderen komen.
Alimentatie bij een onverhoopte scheiding is afgesproken volgens de huidige wetgeving. Kregen zij een ongemakkelijk gevoel bij het concreet uitspreken van hun financiële eisen over en weer?
‘Nee’, reageert Rutger, ‘we hadden immers al besloten tot huwelijkse voorwaarden.’ Ook hun omgeving keek niet op van hun gang naar de mediator, zegt Elisabeth. ‘Iedereen vond het wel leuk eigenlijk, ook omdat zij wilden weten wat er precies te kiezen valt.’
(Foto: Kato Tan voor Het Financieele Dagblad)
‘Het gaat goed, juist omdat alles goedbesproken is’
Wie Anne Zonnenberg en Frans Beem
Wat Advocaat, resp. Senior Specialistkredietverlening bij ING
Waar Vught
Anne Zonnenberg en Frans Beem, nu vijf jaar getrouwd, waren destijds proefpersonen voor de nieuwe prenups-aanpak. De 36-jarige Anne is namelijk dochter van prenups-pionier Louis Zonnenberg, en zelf ook advocaat gespecialiseerd in familierecht in Best. Toen haar vader het samenwonende stel benaderde voor de pilot, zag zij het nut er wel van in.
‘Via mijn werk zag ik hoe het mis kan lopen, en hoe mensen als ze in een hoek staan minder bereid zijn om te kijken naar het belang van de ander’, zegt zij.
‘Maar ook sprak ons aan dat je voor het huwelijk stilstaat bij de uitgangspunten en inzichten op basis waarvan je je huwelijk wilt gaan inrichten’, vult Frans (40) aan. ‘Voor ons stond bijvoorbeeld vast dat we ieder de mogelijkheid zouden hebben onze carrières te ontplooien. Anne wist toen al dat zij op een gegeven moment een eigen bedrijf wilde beginnen. En we wisten dat, mochten we kinderen krijgen, we een gelijkwaardige rol in de opvoeding wilden vervullen.’
Het gesprek — dat in het kader van de pilot met een stuk of zes advocaten en notarissen gedurende een hele dag werd gevoerd — was ‘heel open en eerlijk’, herinnert Frans zich. ‘Ik vond dat ik geen informatieachterstand had ten opzichte van Anne; je praat geleidelijk naar de juiste vragen toe.’
Weten zij nog wat zij destijds hebben afgesproken en maken zij — conform advies — de balans wel eens op? Frans: ‘We staan één keer per jaar stil bij de financiële kant van ons huwelijk als we belastingaangifte doen. Dan bespreken we ook de financiële gevolgen van de dingen die zijn veranderd en of dat in de pas loopt met wat we toen hebben afgesproken. Dat lukt aardig. Inmiddels is het bedrijf van Anne er en hebben wij twee kinderen en combineren wij de zaken zoals wij het destijds voor ogen hadden.’
‘Wij hebben destijds geen verrekenbeding afgesproken, maar wel dat we zouden streven naar een gelijkwaardige investering in ons huwelijk, zowel wat betreft tijd als geld’, zegt Anne. ‘Partneralimentatie in het geval dat we uit elkaar gaan, vonden wij niet nodig; wel gezamenlijke zorg voor de kinderen. Maar natuurlijk kan dat anders liggen voor stellen die hun leven samen op een andere of traditionelere manier willen inrichten.’
Het prenups-gesprek was heel verhelderend, vinden de twee. ‘Wij hadden natuurlijk wel een mening, maar niet tot in alle finesses’, vertelt Frans. ‘De juiste vragen en de gevolgen werden er bij ons uit getrokken; we hadden een stevig vergelijk toen wij daar weggingen.’
Anne: ‘Het heeft absoluut meerwaarde. Een van de redenen waarom het bij ons goed gaat, is volgens mij juist omdat we alles uitvoerig vooraf hebben besproken.’
Lien van der Leij is coördinator Personal Finance. Sinds 2000 werkzaam bij het FD, o.m als beursredacteur en chef eindredactie. Zoekt uit hoe overheidsbeleid uitpakt voor de persoonlijke financiën
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-09-07 16:39:202015-09-07 16:41:04Trouwen en of scheiden weet waar je aan begint!
Mensen zien de voordelen van mediation en stappen daardoor steeds vaker samen naar een mediator. Bijvoorbeeld bij echtscheidingen is het ideaal om samen de scheiding te regelen, vooral met kinderen blijft men altijd aan elkaar verbonden. dan is een gezamenlijke oplossing wel zo fijn. Ook is mediation vele malen voordeliger en voorkomt het depressiviteit, stress en uiteindelijk vechtscheidingen.
In Engeland is verwijzing door de rechter naar een mediator in transport- en verzekeringszaken inmiddels gebruikelijk geworden en komt het merendeel van de zaken aldus tot een oplossing en hebben en success rate van meer dan 80%!
Ook het Nederlandse bedrijfsleven prefereert de pragmatische en snelle oplossingen die mediation biedt steeds vaker boven het voeren van procedures, en huren hierdoor ook steeds vaker een Quickmediator in.
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-09-06 16:01:112015-09-06 16:01:11Advocaten verliezen meer werk door mediation
Petra de Rijk, Quickmediator: Ik ben 3 jaar geleden gestart als mediator bij Quickmediator en daar heb ik nog geen dag spijt van gehad. Mijn achtergrond is juridisch en dat kan vaak van pas komen. Het leuke van mediation is dat je mensen ook echt kan helpen en ook veel geld kan besparen. Indien ze gaan procederen loopt het in de tien duizenden, dat kan bij ons niet gebeuren. Mensen lossen het samen op en ik begeleid hen daarbij als Quickmediator.
Aanvragen Ik maak gebruik van alle marketing tools van Quickmediator, ik koop leads van de leadgenerators, ik doe google adwords en ik krijg nu veel via de website omdat ik al 3 jaar bezig ben. Men verteld mijn service door. snel accuraat en voordelig zo kan ik mijzelf als Quickmediator wel noemen. Gemiddeld heb ik 25-30 aanvragen per maand, die bel ik allemaal en maak dan direct aan afsrpaak. Dat heb ik wel geleerd, ook vinden klanten het fijn dat je eerst kosteloos even langs komt voor een kennismakeingsgesprek. Weten ze gelijk of we een klik hebben.
Aanbeveling Ik kan het dus iedereen aanbevelen om te starten als franchisenemer bij quickmediator. Het belangrijkst is dat je affiniteit hebt met de problemen en conflicten van een ander, je moet niet partijdig zijn en in de schoenen van beide partijen kunnen staan.
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-09-05 19:13:252018-12-11 22:02:00Mijn succes als mediator bij Quickmediator
Een triest verhaal, ouders vechten om de kinderen. Vader en moeder hadden dit voor de kinderen samen moeten regelen. De kinderen zijn nu de dupe van deze actie van zowel vader en moeder!
Gefrustreerd is ze. Martine Nipshagen uit Amstelveen is al een tijd lang verwikkeld in een juridische strijd om de kinderen met haar in Amerika wonende ex-man. Woensdag kreeg ze van de Nederlandse rechter te horen dat ze haar kinderen nu definitief kwijt is.
,,Waar zijn nu die volksvertegenwoordigers? Waarom komen ze niet op voor Nederlandse kinderen?” De boosheid is duidelijk te horen in de stem van Martine. Woensdag kreeg ze te horen dat de Nederlandse rechter akkoord is gegaan met het vonnis uit Amerika. Dat betekent dat haar ex-man nu de volledige voogdij krijgt over Nina (8) en Tom (10) en dat Martine ze slechts vijf weken per jaar mag komen opzoeken.
Juridisch gezien kan Martine nog in cassatie gaan en vervolgens naar het Europese hof stappen. Vrienden en familie hebben haar tot nu toe steeds gesteund door middel van een crowdfundingspagina, die in ieder geval het benodigde geld bijeen zou kunnen brengen voor een laatste gang naar de rechter. Krijgt ze daar opnieuw ongelijk, dan eindigt daarmee het traject van rechtszaken.
Getouwtrek
Het begon allemaal in 2009, toen Martine met haar toenmalige echtgenoot Kees Polderman naar Amerika vertrok om te proberen hun huwelijk te redden. Na twee jaar strandde het huwelijk alsnog en begon het juridische getouwtrek. Hoewel Martine met haar ex overeenkwam dat ze beiden tijd met de kinderen mochten doorbrengen, spande hij diverse rechtszaken aan om toch de volledige voogdij te krijgen. Dat lijkt hem nu na een lange reeks rechtszaken te zijn gelukt.
Vonnis of niet, Martine weigert zich er bij neer te leggen. ,,Mijn moeders meisjesnaam is Krijger, ik zal toch wel wat van dat bloed hebben meegekregen”, grapt ze. En dus zoekt ze nu naar andere manieren om haar situatie aan de kaak te stellen. Martine: ,,Ik kan heel hard gaan zitten huilen in een hoekje, maar dan gebeurt er niets. Sommigen zouden er misschien een einde aan maken of in het klooster gaan, maar ik ben een vechter. Ik wil uitzoeken wat er politiek gezien nog kan.”
Stabiel
Gesteund door haar naasten, maar ook onbekenden die zich haar verhaal aantrekken blijft Martine voorlopig verder strijden en zoeken naar een oplossing. ,,Let’s face it: dit is niet goed voor de kinderen. Ik wil ze gewoon een stabiele, liefdevolle toekomst bieden. Wanneer komt er nu eindelijk gerechtigheid?”
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-09-05 16:11:582015-09-05 16:11:58Mediation was beter geweest, Kees en Martine!
Zet uw levenservaring in als Mediator, uw ellende kan andere mensen helpen!
U heeft zoveel mee gemaakt, maar bent er uiteindelijk weer goed uitgekomen. Heeft er wel eens aan gedacht dat andere mensen profijt kunnen hebben van uw ellende? U weet immers hoe het niet moet!
Veel mediators bij Quickmediator hebben levenservaring, dit zorgt voor begrip van elk conflict van beide partijen. Uiteindelijk moeten partijen elkaar weer zien te vinden. Als mediator lukt dat, indien je kan inleven in het conflict.
Quickmediator verzorgt opleiding en training als mediator. U ontvangt een Quickmediator registratie zodat u een geregistreerde mediator bent. Quickmediator is een succesvolle franchise organisatie en succesvol in meerdere landen. In Nederland willen we de nummer 1 worden in mediation. We zijn hard op weg!
Quickmediator is een blije organisatie, we maken tenslotte mensen weer gelukkig en dat maakt het vak zo mooi!
Wilt u ook mee profiteren van het succes van Quickmediator, vraag dan onze informatie brochure aan of maak een afspraak.
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-09-05 16:02:342015-09-05 16:05:56Zet uw levenservaring in als Mediator, uw ellende kan andere mensen helpen!
Mediation in strafrecht voorkomt recidiveren van de daders
Daders met wie is bemiddeld, recidiveren significant minder dan daders die in het reguliere strafrechtelijke afdoeningstraject zijn terechtgekomen. Bovendien is het goedkoper en zorgt voor face to face contact tussen dader en slachtoffer, dat positieve effecten heeft.
De Universiteit Maastricht heeft in samenwerking met de Universiteit Twente en het ministerie van Justitie onderzoek verricht naar mediation in het strafrecht. Bemiddeling in strafzaken staat inmiddels ook op de Nederlandse politieke agenda. De komende jaren zal waarschijnlijk overal in Nederland (verder) gewerkt worden met mediation in het strafrecht. Van bemiddeling in strafzaken wordt onder meer verwacht dat het beter tegemoetkomt aan de behoeften en wensen van slachtoffers, dat het goedkoper is én dat het efficiënter werkt in termen van recidivereductie dan het klassieke strafrecht.
Goedkeuring van het slachtoffer
De Limburgse strafrechtelijke bemiddelingspraktijk vindt plaats op het niveau van het Openbaar Ministerie. De praktijk bestaat uit directe bemiddeling zoals face to face contact tussen dader en slachtoffer onder begeleiding van de mediator. Maar ook indirecte bemiddeling dat kan zowel schriftelijk contact zijn of contact waarbij de mediator letterlijk tussen beide partijen heen en weer pendelt en semi-bemiddeling zoals contact tussen dader en officier van justitie met goedkeuring van het slachtoffer dat zelf niet aan de bemiddeling wil deelnemen.
Gekeken is naar alle circa 1300 bemiddelingstrajecten tussen 2000 en 2010. Uit het onderzoek volgt dat circa 70% van de gestarte bemiddelingstrajecten succesvol is, dat wil zeggen: wordt afgesloten met een overeenkomst tussen partijen. In zo’n overeenkomst kunnen afspraken worden gemaakt over herstelwerkzaamheden, schadevergoeding, donaties aan een goed doel, therapie voor de dader etc.
Significant minder recidive
Uit het onderzoek blijkt dat daders met wie is bemiddeld, significant minder recidiveren dan de daders in de controlegroep. De controlegroep bestaat uit daders die volgens het Openbaar Ministerie wel in aanmerking kwamen voor bemiddeling, maar met wie uiteindelijk geen bemiddeling heeft plaatsgehad, omdat dader en of slachtoffer niet aan de bemiddeling wensten deel te nemen.
Het onderzoek toont bovendien aan dat de verschillen in recidive niet kunnen worden verklaard door mogelijke verschillen in sekse, leeftijd, geboorteland, delictstype, -verleden, veroordelingsdichtheid en het jaar van afdoening van de strafzaak tussen de groepen.
Uit het onderzoek blijkt geen verschil in recidive tussen directe en indirecte bemiddeling – wat op basis van buitenlands onderzoek wel verwacht werd. Semi-bemiddeling laat niet per se een ongunstiger recidivebeeld zien dan directe of indirecte bemiddeling. Semi-bemiddeling lijkt een meerwaarde te hebben ten opzichte van de controlegroep, waarin geen enkele bemiddeling plaatsvindt.
Voorspellingsmodel
In het onderzoek is ook gebruikgemaakt van cijfers uit een recidive-voorspellingsmodel van de Recidivemonitor van het WODC. Dit model kan voor elke dader in een Nederlandse strafzaak een betrouwbare, voorspelde kans op recidive binnen vier jaar produceren op basis van een aantal statische kenmerken, waaronder sekse, leeftijd, geboorteland, delictstype en delictsverleden.
Na vergelijking is gebleken dat de voorspelde recidivekansen in elke groep significant hoger zijn dan de daadwerkelijke recidivepercentages. Het verschil tussen de voorspelde en de werkelijke recidive is ook significant groter in de drie bemiddelingsgroepen dan in de controlegroep.
De resultaten van dit onderzoek lijken te suggereren dat de vastgestelde recidiveverschillen verband houden met het al dan niet plaatsvinden van bemiddeling. Daarmee is echter nog niet zeker dat die bemiddeling ook de oorzaak is van de verlaagde recidivekans. Mogelijk bestaan tussen de bemiddelingsgroepen nog andere verschillen, waarover de onderzoekers geen informatie hadden.
Zogenaamde ondergrens
Dit onderzoek brengt de onderzoekers wel een stap dichter bij de bevestiging dat bemiddeling een gunstige invloed kan hebben op de recidive van deelnemende daders. De zogenaamde ‘ondergrens’ dat bemiddeling in strafzaken niet tot méér recidive mag leiden dan het reguliere strafrecht waarin geen bemiddeling plaatsvindt, is in ieder geval niet in gevaar gebracht.
Jacques Claessen, eerste auteur van het NJB artikel, is optimistisch: “Alle reden dus om in Nederland door te gaan met deze humane en waarschijnlijk ook in termen van recidivevoorkoming efficiënte wijze van conflictoplossing. Immers, wat in Limburg werkt, zal ook in de rest van Nederland kunnen werken.”
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-09-05 15:36:292015-09-05 15:36:29Mediation in strafrecht voorkomt recidiveren van de daders
Wij hebben het al eerder gezegd. “Mediation was beter geweest! “
Maar dan zijn we te recht voor z’n raap, te extreem en het komt vaak te dichtbij alle ellende van vechtende partners. Zodra wij er iets van melden of wat van zeggen, dan noemt men ons “lijkenpikkers”. Helaas is dit wel de keiharde waarheid. En telkens zie je dit soort geweldadige acties weer. In dit soort zaken valt er nog heel wat te doen. Zodra iemand aangifte bij de politie doet, voor bijvoorbeeld bedreiging, zou de politie direct een mediator moeten inschakelen om de zaak samen op te lossen.
Men praat niet meer met elkaar en ze krijgen wraak gevoelens, verlatingsangst, en vereenzaming. Men draait door. Indien er op tijd mediation was geweest in dit soort zaken met partijen dan los je 9 van de 10 zaken op.
Dit soort extreme gevallen zijn heel goed op te lossen met mediation. Men moet partijen op tijd bij elkaar aan tafel zetten.
Stuk Elsevier:
Jaarlijks registreert de politie 21.000 gevallen van bedreiging en geweld tegen ex-partners. Maar het blijkt vaak moeilijk om aangifte te doen. En van de stalkers die worden veroordeeld, recidiveert ruim de helft.
Met gemengde gevoelens volgt Marie (35; de naam is gefingeerd) de berichtgeving rond de moord op verpleegkundige Linda van der Giesen uit Zevenbergen, die begin augustus op de parkeerplaats van het TweeStedenziekenhuis in Waalwijk werd doodgeschoten, vermoedelijk door haar ex.
Ook de ex van Marie valt haar al een paar maanden lastig. Het laatste berichtje ontving ze een dag na de moord op Van der Giesen. Marie: ‘Hij vroeg me hoe ik vermoord wilde worden. Tot dan hield hij het bij verwensingen of scheldpartijen, dit was de eerste concrete bedreiging.’
Marie kreeg iets met hem toen ze 18 was, hij was een paar jaar ouder. ‘Geestelijk was hij niet bepaald stabiel. Hij loog over de kleinste dingen. Daarom heb ik er snel een punt achter gezet.’ Zeventien jaar lang hadden ze geen contact, Marie is al jaren getrouwd. Maar een paar maanden geleden kwamen de eerste sms’jes binnen.
‘Hij lijkt te kicken op het sturen van idiote berichtjes. Ik heb geen idee waarom hij ermee is begonnen. Misschien dat zijn relatie is uitgegaan? Hij kent alleen mijn woonplaats, niet mijn adres, maar ik zal nu niet zo snel alleen met de hond in het bos gaan wandelen. Ik negeer hem, maar het heeft wel degelijk invloed.’
Stalking
De politie registreert jaarlijks ruim 95.000 incidenten van geweld in de huiselijke sfeer, waaronder ook bedreiging valt. In 22 procent van de gevallen ging het om bedreiging, belaging, en om seksueel, lichamelijk of psychisch geweld tegen een
ex-partner. Dat komt neer op ruim 21.000 gemelde incidenten.
Vaak betreft het zaken die vallen onder de noemer ‘belaging’ – ook wel bekend als ‘stalking’ – waarbij slachtoffers structureel en langdurig worden lastiggevallen. Soms gaat het om rondhangen bij het huis of het werk van de ex-partner, in andere gevallen worden ex-partners (en soms ook hun nieuwe partner en familieleden) bestookt met e-mails en sms’jes vol bedreigingen en verwensingen. Cijfers uit onderzoeken lopen uiteen, maar ongeveer een kwart tot eenderde van de stalkers gaat vroeg of laat over tot gewelddadig gedrag of zelfs moord.
Cijfers uit 2012, de meest recente die de politie heeft, laten zien dat van de ruim 95.000 geregistreerde incidenten van huiselijk geweld in het merendeel van de gevallen zowel het slachtoffer (64,4 procent) als de dader (61,5 procent) een autochtone Nederlander is.
Naast gewelddadig gedrag kunnen ex-partners hun voormalige geliefde hinderlijk in de gaten houden en volgen
Jaarlijks leiden zo’n 25.000 registraties tot een aangifte en in ruim 8.500 gevallen stelt de politie een onderzoek in. In haar laatste rapport Kijk… dan zie je het! Huiselijk geweld geteld en verdiept (2013) laat de politie weten dat zij vaak wel melding maakt bij de hulpverlening, ook wanneer er geen aangifte wordt opgenomen.
Maar is dat genoeg? Het heeft niet verhinderd dat in Nederland jaarlijks gemiddeld 35 mensen door hun ex-partner worden gedood. De politie kreeg forse kritiek na de moord op 10 augustus op verpleegkundige Linda van der Giesen (28) in Waalwijk. Van der Giesen had eind juli aangifte gedaan van bedreiging door haar ex en een week later gemeld dat ze had gehoord dat hij een vuurwapen had aangeschaft.
De politie deed echter geen huiszoeking. Ook Raja Draaisma (34), die op 22 juni in Hoofddorp werd doodgeschoten door haar ex-vriend, had bij de politie haar zorgen geuit over intimidaties door haar ex Ferry de G. Hij had een wapenvergunning, maar de politie besloot na een bezoek aan De G. het wapen niet in te nemen.
Huwelijksdwang
Shirin Musa (38) herkent de situaties van Van der Giesen en Draaisma. Musa is directeur van Femmes for Freedom, een organisatie die huwelijksdwang en huwelijkse gevangenschap bestrijdt. ‘Voor ik Femmes for Freedom opzette, werkte ik bij de Technische Universiteit Delft. Daar werd ik op een keer door de afdeling maatschappelijk werk gebeld met de vraag of een door haar man mishandelde collega bij mij mocht onderduiken. Ik heb haar in huis genomen en haar aangemoedigd aangifte te doen. Dat ging gelukkig vrij eenvoudig, want ze was bont en blauw.’
Musa’s collega ging na de aangifte een gesprek met haar man aan in het bos, om het uit te praten. Hij probeerde haar te wurgen, maar dankzij een voorbijganger wist ze te ontkomen. Opnieuw deed ze aangifte, wat leidde tot een taakstraf. Musa: ‘De rechter koos ervoor geen gevangenisstraf te geven om de ex-man te helpen zijn baan te behouden; hij werkte ook op de universiteit, als promovendus.’
De vrouw vroeg een scheiding aan, maar kwam haar ex noodgedwongen elke dag op haar werk tegen waar hij dreigende taal uitsloeg. Hij intimideerde inmiddels ook haar collega’s – onder wie Musa – en zei tegen vrienden dat hij een pistool had gekocht en hetzelfde wilde doen als de Noorse massamoordenaar Anders Breivik.
Musa: ‘We zijn wederom naar de politie gegaan, maar de agente zei alleen: “Dit is van horen zeggen, we gaan niet op geruchten af.” En dat terwijl mijn collega eerder onder het bloed aangifte had gedaan en haar ex nota bene al was veroordeeld voor geweldpleging!
‘Ik merk ook bij Femmes for Freedom dat het niet vanzelfsprekend is dat je aangifte kunt doen. In sommige gevallen moet ik er wetgeving en Kamerstukken bij slepen voor er serieus naar een slachtoffer wordt geluisterd. Dat is om woedend van te worden, want het duurt vaak al heel lang voordat vrouwen überhaupt naar de politie durven gaan.’
Een greep uit de vonnissen
Augustus 2014
Een 48-jarige Schiedammer moet voorkomen wegens bedreiging van zijn ex-partner, en het bekrassen van haar woning. Hij krijgt een werkstraf van 80 uur opgelegd, waarvan 30 uur voorwaardelijk. Oktober 2014
Een man wordt door de rechtbank tot 3,5 jaar cel veroordeeld voor het insteken op zijn ex-vriendin, in het bijzijn van haar ouders. Hij maakt steekbewegingen naar haar borst, maar raakt uiteindelijk alleen haar been. December 2014
De Brabantse rechtbank veroordeelt een man tot vier maanden cel voor het bedreigen van zijn ex-partner. De rechter laat meewegen dat de verdachte al eerder gevangenisstraf heeft gehad voor bedreiging en geweldsmisdrijven, en dat hij ook al eerder voor bedreiging van zijn ex-partner is veroordeeld. Februari 2015
Een al voor stalking veroordeelde verdachte uit Friesland komt eind 2013 vrij en zet direct daarna zijn praktijken voort. Niet alleen bedreigt hij twee exen, ook iedereen die hen helpt moet het ontgelden, waaronder een schoonzus, een notariskantoor, advocaten, Bureau Jeugdzorg, de GGZ en een huisartsenpost. De rechtbank veroordeelde de man tot 220 dagen cel en tbs.
Een 41-jarige man uit Zwolle krijgt een voorwaardelijke celstraf van zes maanden voor het stalken van zijn ex-vriendin, hun zoon en haar nieuwe vriend. De rechtbank legde een voorwaardelijke celstraf op, omdat ze niet wil dat verdachte ook nog eens zijn baan verliest, ‘zijn enige houvast op dit moment’. Mei 2015
Een man uit Purmerend wordt tot zes maanden cel veroordeeld wegens stalking en bedreiging van zijn ex en een politieagent.
Serieus
Met de melding van het wapenbezit werd weinig gedaan. Uiteindelijk besloten Musa en haar collega het bestuur van de universiteit aan te schrijven. Waar de universiteit de bedreigingen aanvankelijk afdeed als een ‘privékwestie’, kregen ze alsnog voor elkaar dat de ex-man werd ontslagen. Omdat hij een arbeidsmigrant was, moest hij ook het land verlaten.
Volgens de politie is het lastig om in te schatten hoe serieus een melding is, zeker wanneer ex-partners in een vechtscheiding zijn beland en ze bij ruzie over en weer de politie bellen. Gerrit van de Kamp, voorzitter van politievakbond ACP, gaf onlangs op een persconferentie aan dat de politie te kampen heeft met te weinig personeel. ‘We hebben 40 procent meer werk dan mankracht.’ Bovendien is “van horen zeggen” vaak niet genoeg aanleiding om bijvoorbeeld huiszoeking te doen.
De zaak Van der Giesen zorgt er in elk geval voor dat de politie tijdelijk extra alert is. Zo twitterde advocaat Peter Schouten op 18 augustus: ‘Ik kan u vertellen dat de politie opeens buitengewoon zorgvuldig reageert als je als advocaat belt over actie voor een stalkingslachtoffer.’
Recidivisten
Maar al wordt er aangifte gedaan en zelfs al wordt de ex-partner veroordeeld, dan wil dat nog niet altijd zeggen dat de ellende voorbij is. Advocaten die stalkers bijstaan, benadrukken dat hun cliënten vaak al genoeg schrikken van verhoor, aangifte, taakstraf of voorwaardelijke gevangenisstraf. Uit onderzoek van het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR) blijkt echter dat meer dan de helft van de stalkers binnen enkele jaren na het vonnis recidiveert.
Van de stalkers die al een strafblad hebben, recidiveert zelfs 81 procent. Marijke Malsch, onderzoeker bij het NSCR, schreef na de moord op Van der Giesen: ‘Er is een kleine groep stalkers die door vrijwel geen enkele maatregel is tegen te houden. Deze groep kan gevaarlijk worden. Vaak lijden deze mensen aan psychische stoornissen. Gevangenisstraf vormt geen definitieve oplossing, dit is mogelijk alleen een voorbereiding op een nieuwe stalkingsperiode.’
Bovendien is het, wanneer er kinderen in het spel zijn, soms lastig om de stalkende ex-partner echt op afstand te houden. Jurist Jolanda van den Brink (38) deed in 2012 onderzoek naar de rol van partnergeweld bij omgang en gezag na de echtscheiding.
‘Wanneer niet onomstotelijk vaststaat dat er sprake is van geweld tijdens of na een relatie, zijn familierechters al gauw geneigd het gedrag van de ex-partner terzijde te schuiven. Ze zien het als een relatieconflict, een probleem uit het verleden, of ze houden in hun achterhoofd dat vrouwen in de strijd om de voogdij misschien een valse aangifte doen.
‘In vrijwel alle gevallen krijgen de ouders een gedeelde voogdij op basis van een 50/50-schema. Alleen wanneer er echt een enorm politiedossier ligt of de Raad voor de Kinderbescherming anders adviseert, wordt de voogdij aan één ouder toegewezen.’
Scheiding
Sinds 2009 is de Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding in werking getreden. Daarbij staat het principe voorop dat een kind na de echtscheiding contact heeft met beide ouders. Het is niet duidelijk of deze nieuwe regeling heeft geleid tot een toename van geweld en bedreiging door ex-partners. Er worden wel meer gevallen geregistreerd, maar volgens de politie komt dit doordat het registratiesysteem is verbeterd.
Volgens Van den Brink leidt de nieuwe wet ertoe dat moeders die door hun ex-partner worden geterroriseerd, niet definitief met hem kunnen breken. ‘Het idee is dat je kinderen het contact met hun vader niet mag onthouden, ook al liggen beide ouders met elkaar overhoop. Maar er is te weinig kennis van daderprofielen. Vooral hoogopgeleide ex-mannen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis kunnen zich in de rechtbank goed presenteren. Intussen proberen ze hun machtspositie via de kinderen in stand te houden.’
Van den Brink pleit in dergelijke gevallen voor een zogeheten gecombineerde zitting, waarbij een in zowel familie- als strafrecht gespecialiseerde rechter de zaak beoordeelt. ‘Dan hoeft een vrouw ook maar één keer haar verhaal te doen. Bovendien zou het goed zijn wanneer rechters meer voorlopige omgangsregelingen toekennen, om eerst eens te zien hoe het gaat.’
Bedreiging
Ook Musa pleit voor een andere aanpak van (ex-)partnergeweld. ‘In de Verenigde Staten heb je het Family Justice Centre. Daar kun je aangifte doen, een advocaat krijgen, met maatschappelijk werk in contact komen en met hulporganisaties spreken. Dan hoef je maar één keer je verhaal te doen.
‘In Nederland meldt de politie mishandeling vaak aan de wijkagent, die erover gaat vergaderen, en vervolgens wordt een slachtoffer van het kastje naar de muur gestuurd. Of een vrouw wordt in een opvanghuis ondergebracht en krijgt een uitkering, terwijl je juist wil dat ze economisch zelfstandig kan zijn en haar baan kan behouden. Maar er moeten blijkbaar eerst doden vallen, voor wij er als samenleving over gaan nadenken hoe we dit kunnen voorkomen.’
Volgens Musa is het vooral een kwestie van tijdgebrek bij de politie, al vindt ze wel dat elke aangifte moet worden opgenomen en onderzocht. ‘Je hoeft slachtoffers niet direct te geloven. Beboet desnoods valse aangiftes, maar neem ze wel serieus.’
Marie verzamelt de berichten van haar ex en heeft er melding van gemaakt bij de politie. Aangifte doen kon ze nog niet, want beledigingen en opmerkingen als ‘ik weet waar je woont’ en ‘ik kom je opzoeken’ tellen formeel niet als bedreiging.
‘Ik heb aan de politie gevraagd of ze vaker meldingen over hem hebben gekregen, maar daar mogen ze niks over zeggen. Zijn laatste sms’je was wel een dreigement, maar ik ben bang dat het voor de politie allemaal net niet heftig genoeg is. Dan kan ik beter afwachten of het verder escaleert. Ik wil er zeker van zijn dat ik genoeg bewijs tegen hem heb.’
Vermoord door (ex-)partner
Ruwweg eenvijfde van alle moorden betreft partnerdodingen, zo blijkt uit het doorlopende Elsevier-onderzoek naar moord en doodslag sinds 1992. Dat percentage is al jaren stabiel. Gemiddeld gaat het om 35 zaken per jaar. De helft van zowel daders als slachtoffers is tussen de 26 en 40 jaar. Iets meer dan een kwart is tussen de 41 en 65 jaar. Met de toenemende vergrijzing ligt het voor de hand dat het aantal partnerdodingen zal dalen. Die trend sluit aan bij de dalende moordcijfers van de laatste jaren.
Anders dan bij liquidatie is een partnerdoding doorgaans simpel op te lossen. Ruim driekwart van deze misdrijven gebeurt in de woning van het slachtoffer. De verdachte kan vaak ter plaatse worden aangehouden of meldt zich zelf. In 85 procent van de gevallen is de dader een man.
Bij partnerdodingen is er vaak een overdaad aan bewijs, zeker als er een geschiedenis is van huiselijk geweld en stalking. In 42 procent van de gevallen is een mes gebruikt en in 24 procent een vuurwapen. Eenvijfde van de slachtoffers is gewurgd.
Het gebeurt geregeld dat de dader zelfmoord pleegt. Vaak meteen na het misdrijf, soms in de gevangenis. In het geval van familiemoorden – een combinatie van partner- en kinderdoding – pleegt de dader meestal zelfmoord.
Van de slachtoffers is gemiddeld 60 procent autochtoon. Op grond van hun aandeel in de totale bevolking zou dat 77,5 procent moeten zijn. Van de daders is gemiddeld 54 procent autochtoon. Allochtonen zijn dus oververtegenwoordigd als dader én slachtoffer.
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-08-29 22:25:472015-08-29 22:33:01Bedreiging ex-partners komt veel voor. Politie moet bij aangifte mediator aanwijzen.
Mediator opleiding en direct actief met klanten, dat kan met Quickmediator
U denkt aan een carriére switch, u denkt aan een opleiding tot mediator. Wat is dan mooier dit direct te combineren. Wij verzorgen opleiding en training en direct actief zijn met klanten. Quickmediator is een actieve franchise organisatie en succesvol in diverse landen. De kracht van onze formule is dan ook de combinatie van opleiding, training en direct actief zijn met klanten waar u omzet mee maakt.
Een gemiddelde Quickmediator kan minimaal 1 tot 2 Quick5 mediation opdrachten binnen halen ter waarde van elk 1250 tot 1750 euro. Hoe doen wij dat? Wij hebben diverse actieve lead generators waarmee wij opdrachten binnen halen. U kunt minimaal 10-30 leads per maand ontvangen, deze kopen wij voor 10-20 euro per lead. Essentieel is deze leads goed aan te pakken. Wij ondersteunen u daar in. Wij hebben de beste verkooptrainers die er voor zorgen dat u een Master in Sales wordt en geen opdracht verliest.
Wat zijn de alle grootste voordelen van een franchise bij Quickmediator?
1. Opleiding
2. Training
3. Verkoop support/training
4. Succesvolle leadgenerators
5. Gegarandeerde omzet mogelijkheden
6. Schaalgrootte door vele collega’s
7. Inhouse support van een advocaat, jurist, verkooptrainer, mediation trainer
8. Samenwerking met collega’s
9. 24/7 support mogelijk
10. lage kosten, snel in business, hoge marges
Meer weten over starten als mediator bij Quickmediator?
info@quickmediator.nl
of vul het formulier in op de pagina franchise
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-08-28 22:40:592015-08-28 22:43:42Mediator opleiding en direct actief met klanten, dat kan met Quickmediator
Mediator worden, ideaal voor mensen met levenservaring
U heeft een en ander meegemaakt in uw leven. Van echtscheiding tot arbeidsconflict.
Dat kan een mooie ervaring zijn om te gebruiken om andere mensen te helpen met hun conflict. U heeft immers geleerd van uw fouten en weet ook hoe het niet moet.
Vechtscheidingen zijn vreselijk. Indien echtparen beiden een eigen advocaat in huren, dan gaat het vaak fout. De ene advocaat zal wel even vertellen waar diegene recht op heeft. Dit komt dan ook van de andere kant. De rekeningen stapelen zich op, andere familieleden en kennissen geven ook nog wat advies en de vechtscheiding is een feit.
De kinderen zijn hier altijd de dupe van. Mediation brengt partijen bij elkaar en laat hun inzien dat het samen ook kan. De mediator houdt een spiegel voor en zorgt dat het gezin weer verder kan. Want dat is een feit, u blijft door uw kinderen altijd aan elkaar verbonden. Regel dat als volwassenen!
Meer weten om als succesvol mediator aan de slag te gaan?
Quickmediator heeft een uniek uitgedacht marketing concept, waardoor succes verzekerd is!
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-08-28 04:37:532015-08-28 04:38:32Mediator worden, ideaal voor mensen met levenservaring
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-08-27 18:55:282015-08-27 18:56:49Quickmediator een succesvolle franchise organisatie, tv uitzending
Het is eind augustus, de zomervakantie zit er voor heel Nederland weer bijna op. Vakantiefoto’s worden uitgezocht, vakantieverhalen op het werk gedeeld en het leven neemt weer zijn gangetje. Maar niet voor iedereen. Want na ze zomervakantie volgt er zoals ieder jaar een echtscheidingsgolf.
Scheiden na de zomervakantie
Jaarlijks vinden er ongeveer 33.000 scheidingen plaats en er zijn twee ‘hoogtepunten’ waarneembaar. Eentje na de feestdagen en de ander na de zomervakantie. Ieder jaar opnieuw zien advocaten en mediators rond deze periode hun mailbox volstromen. Er wordt verzocht om juridische bijstand want, er komt een echtscheiding aan.
Waarom na de zomer?
Het lijkt erop dat mensen tijdens de vakantie inzien dat ze niet meer bij elkaar passen. Dat komt vaker aan het licht wanneer men 24-7 op elkaars lip zitten. Thuis kan je immers nog deels langs elkaar heen leven, maar op vakantie ontkom je er echt niet meer aan. Niet toevallig dat 12 september is uitgeroepen tot ‘de dag van de scheiding’.
Tips na besluit scheiding
Als het besluit eenmaal is genomen dan is het belangrijk om een zowel emotioneel als praktisch pittig proces zo goed mogelijk te laten verlopen. Want nu niet goed regelen betekent straks op de blaren zitten. Daarom enkele tips.
De koe bij de horens vatten
Hoe ingrijpend ook, er moeten veel belangrijke beslissingen genomen worden, ook op financieel gebied. Hoe moet het met de huis, de spullen, de kinderen en wie gaat wat betalen? Probeer bij een mediator tot goede en redelijke afspraken te komen waar beide partijen mee kunnen leven. Een goede mediator zal hier ook zijn of haar uiterste best voor doen. Laat je alles te lang sudderen? Dan kan dat in de toekomst nadelige gevolgen hebben.
Alimentatie vraagstuk
Als een van de twee niet genoeg inkomen heeft om van te leven dan moet de ander meestal bijspringen in de vorm van partneralimentatie. Als je samen kinderen hebt dan krijgen jullie ook te maken met kinderalimentatie. De rechter zal het uiteindelijke bedrag vaststellen maar de mediator / advocaat kan jullie helpen om op basis van inkomsten en lasten tot een redelijk bedrag te komen.
De woning
Heb je samen een koopwoning? Als een van beiden in het huis wil blijven wonen dan deel je de overwaarde of de restschuld die op de woning rust. Je moet bij de notaris langs en ook de hypotheekverstrekker moet akkoord gaan. Belangrijk hierbij is natuurlijk of jij of je ex de hypotheek kan blijven betalen.
Pensioenen
Van elkaar scheiden en pensioenen hebben meer met elkaar te maken dan je op het eerste oog zou denken. Standaard heb je recht op een deel van het ouderdomspensioen van je ex, en andersom. De helft van het ouderdomspensioen dat je tijdens het huwelijk hebt opgebouwd. Uiteraard kan je dit ook anders regelen. Dit doe je via het echtscheidingsconvenant dat de mediator met jullie opstelt. Uiteindelijk moeten jullie beiden binnen twee jaar na de scheiding aan de pensioenfondsen laten weten dat je gescheiden bent.
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-08-27 15:40:212015-08-27 15:40:21Vakantie voorbij, echtscheidingsgolf komt er aan!
Veel mensen lijkt het wel wat, mediator worden en zijn. Maar hoe? Veelal lopen niet stuk op het vinden van een opleiding, want die zijn er genoeg, dikke rekening betalen en geslaagd als mediator en nu?
Met alleen een opleiding ben je er niet!
Je zal klanten moeten winnen1 hoe win je klanten als mediator? Als eenmanszaak want dat ben je! Zodra je de eerste klant binnen hebt, dan staan al je afdelingen weer stil. Je moet immers alles zelf doen als zelfstandig mediator:
1. klanten werven
2. website bijhouden
3. socialmedia bijhouden
4. google adwords, wat is de beste manier?
5. leads kopen, welke zijn goed?
6. leads als klant zien te werven, hoe doe ik dat?
7. mediations doen, wat voor prijs vraag ik?
8. administratie doen, btw aangifte etc
9. convenanten nakijken door wie?
10 samenwerking advocaat zoeken, wat is een normale prijs, als ik er 1 in de maand aanlever, betaal ik te veel
Kortom, dit zijn nog maar 10 punten die er komen kijken bij het starten van een mediation bedrijf. Wij van Quickmediator zetten dit allemaal voor u op. Binnen 2 weken in zaken. U wilt immers lekker met mediation bezig zijn, niet bezig zijn met allerlei bijzaken. De kracht van on isdat u als eenmanszaak er eigenlijk 5 man personeel gratis bij heeft!
Wist u dat 50% van de eenmanszaken na 1 jaar weer stoppen?
Wist u ook dat franchise eenmanszaken voor 95% na 5 jaar nog zijn?! bron: kvk
Meer weten over een succesvolle mediation praktijk?
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-08-25 21:05:582015-08-25 21:07:59Mediator worden en omzet maken, hoe gaat dat?
Scheiden van tafel en bed betekent dat je gescheiden van elkaar wilt leven. Je kiest er dan voor om samen geen tafel en bed meer te delen. Deze vorm van scheiden wordt steeds minder gebruikt, omdat de wet je niet meer verplicht tijdens het huwelijk samen te wonen. Een scheiding van tafel en bed kun je alleen aanvragen als je getrouwd bent. Bij een geregistreerd partnerschap is scheiding van tafel en bed niet mogelijk.
Waarom een scheiding van tafel en bed
Tegenwoordig kiezen mensen ervoor om te scheiden van tafel en bed uit geloofsovertuiging. Of om meer praktische redenen: als de financiële situatie het niet toelaat om te scheiden of als samenwonen niet meer gaat. Als je gaat scheiden van tafel en bed, ben je wettelijk gezien nog gewoon getrouwd. Alleen leef je apart van je partner.
Als jullie in gemeenschap van goederen getrouwd zijn, wordt die bij een scheiding van tafel en bed omgezet naar huwelijkse voorwaarden. Jullie gemeenschap van goederen moet dan verdeeld worden. Na de scheiding van tafel en bed hebben jullie beiden eigen vermogen, inkomen en schulden.
Procedure scheiding van tafel en bed
Hoewel een scheiding van tafel en bed geen officiële scheiding is, is de procedure vrijwel gelijk aan de echtscheidingsprocedure. Je hebt hier dan ook een advocaat voor nodig. De rechter zal jullie scheiding van tafel en bed toewijzen als hij ervan overtuigd is dat jullie relatie ‘duurzaam ontwricht’ is.
Als jullie minderjarige kinderen hebben, moet ook een ouderschapsplan toegevoegd worden. Onderschat het opstellen van afspraken over de verdeling van bezit, vermogen, de woning, de alimentatie en het opstellen van het ouderschapsplan niet. Ondanks dat jullie voor de wet nog getrouwd blijven, zal het proces dat je moet doorlopen hetzelfde zijn als bij een gewone scheiding.
De scheiding van tafel en bed moet worden opgenomen in het huwelijksgoederenregister bij de griffie van de rechtbank. Let erop dat de beschikking binnen 6 maanden wordt ingeschreven, anders verliest deze haar kracht!
Gevolgen scheiding van tafel en bed
De belangrijkste gevolgen van een scheiding van tafel en bed zijn:
Bij een scheiding van tafel en bed wordt ervoor gekozen de gezamenlijke gemeenschap te beëindigen. Dit houdt in dat bezittingen, vermogen (woning, pensioen en verzekeringen) en inkomen niet meer gemeenschappelijk zijn.
Als je kinderen hebt, blijft het gezamenlijk ouderlijk gezag bestaan. De omgang met de kinderen wordt vastgelegd in een omgangsregeling. Ook wordt vastgelegd wie daadwerkelijk het ouderlijk gezag gaat uitvoeren. Dit zijn onderdelen van het ouderschapsplan.
De onderlinge onderhoudsplicht blijft, zoals ook bij een echtscheiding, bestaan.
Opgebouwd ouderdomspensioen kan al worden verdeeld, ondanks dat jullie volgens de wet nog getrouwd zijn.
De opbouw van het nabestaandenpensioen kan nog gewoon doorgaan.
Je kunt met een nieuwe partner gaan samenwonen en een nieuw leven opbouwen, maar niet trouwen of een geregistreerd partnerschap aangaan.
Je bent niet langer financieel verantwoordelijk voor schulden die door de ex-partner worden aangegaan na de scheiding van tafel en bed.
Einde van de scheiding van tafel en bed
Je kunt ervoor kiezen om de rest van je leven gescheiden te blijven van tafel en bed. Maar je kunt er ook voor kiezen de scheiding van tafel en bed te beëindigen en je huwelijk officieel te ontbinden. Hieraan zijn enkele regels verbonden. Wanneer je weer bij elkaar komt, kun je de scheiding van tafel en bed ook beëindigen door de rechtbank te laten weten weer officieel getrouwd te willen zijn.
van: http://www.echtscheiding-wijzer.nl/
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-08-25 19:56:342015-08-25 19:57:44Scheiding van tafel en bed, hoe werkt dat?
OUDERVERSTOTING: WAT ALS JE KIND JE NOOIT MEER WIL ZIEN?
Op haar 12de koos Amber ervoor om bij haar vader te wonen. Twee jaar lang verbrak ze alle contact met haar moeder: ‘Mijn vader hamerde er zó hard op dat mijn moeder slecht was dat ik het ging geloven. Ik ging mijn moeder haten.’ Het is een duidelijk geval van ouderverstoting, een term die weer druk over de tong gaat, sinds een rechter vorige week een 13-jarig meisje uit Veurne in een instelling plaatste omdat ze halsstarrig weigert haar vader te zien. Of die plaatsing de band tussen vader en dochter zal herstellen, valt nog af te wachten. Intussen duikt Humo in de emotionele ravage die ouderverstoting aanricht.
Annemie Bulté & Hanne Van Tendeloo / Illustratie Pieter Van Eenoge
‘Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 6 maanden oud was,’ vertelt de nu 17-jarige Amber (*). ‘Tot mijn 12de heb ik bij mijn moeder gewoond. Nadien ben ik bij mijn vader en mijn stiefmoeder gaan wonen. Daar werd alleen maar kwaadgesproken over mijn moeder. Dat ze niet met me inzat, dat het haar alleen om geld te doen was, dat ze me niet eens miste. Als kind van 12 geloof je dat, als ze je het maar vaak genoeg vertellen. Ik verbrak alle contact met mijn moeder. Ik ging haar haten. Twee jaar lang zag of hoorde ik haar niet. Het waren twee ellendige jaren. Ik voelde dat ik iets miste. Dat ik háár miste. Na twee jaar wilde ik haar graag weer zien, maar ik was bang voor de reactie van mijn vader en mijn stiefmoeder. Ik durfde ook geen contact meer op te nemen omdat ik wist hoeveel pijn ik haar had gedaan. Ik lag heel erg met mezelf in de knoop. Ik had het gevoel dat ik mijn ouders allebei teleurstelde. Als ik de ene blij maakte, was de ander weer boos en verdrietig. Intussen zie ik mijn moeder weer, gelukkig maar. Het gaat beter dan ooit tussen ons. We praten niet over wat er allemaal gebeurd is, dat is te moeilijk. Maar ik weet zeker dat ik haar nooit meer wil verlaten.’
‘Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 6 maanden oud was,’ vertelt de nu 17-jarige Amber (*). ‘Tot mijn 12de heb ik bij mijn moeder gewoond. Nadien ben ik bij mijn vader en mijn stiefmoeder gaan wonen. Daar werd alleen maar kwaadgesproken over mijn moeder. Dat ze niet met me inzat, dat het haar alleen om geld te doen was, dat ze me niet eens miste. Als kind van 12 geloof je dat, als ze je het maar vaak genoeg vertellen. Ik verbrak alle contact met mijn moeder. Ik ging haar haten. Twee jaar lang zag of hoorde ik haar niet. Het waren twee ellendige jaren. Ik voelde dat ik iets miste. Dat ik háár miste. Na twee jaar wilde ik haar graag weer zien, maar ik was bang voor de reactie van mijn vader en mijn stiefmoeder. Ik durfde ook geen contact meer op te nemen omdat ik wist hoeveel pijn ik haar had gedaan. Ik lag heel erg met mezelf in de knoop. Ik had het gevoel dat ik mijn ouders allebei teleurstelde. Als ik de ene blij maakte, was de ander weer boos en verdrietig. Intussen zie ik mijn moeder weer, gelukkig maar. Het gaat beter dan ooit tussen ons. We praten niet over wat er allemaal gebeurd is, dat is te moeilijk. Maar ik weet zeker dat ik haar nooit meer wil verlaten.’
NAAR DE INSTELLING
Vorige woensdag werd de 13-jarige L. uit Veurne van school opgehaald door de politie. Ze brachten haar naar het observatiecentrum De Zandberg in Varsenare, waar ze zes maanden moet verblijven. De maatregel is het voorlopige dieptepunt in een lange juridische strijd tussen haar ouders. Sinds haar vader en moeder vier jaar geleden in een vechtscheiding verzeild raakten, weigert het meisje bij haar vader op bezoek te gaan. Een echte uitleg heeft ze daar niet voor: ze wil hem gewoon niet zien. Volgens de moeder van het meisje is de band tussen dochter en vader nooit hecht geweest. Volgens de vader is er meer aan de hand en wordt het meisje gemanipuleerd door haar moeder. Het meisje zélf probeerde de plaatsing tegen te houden met een emotionele brief aan de rechter, haar moeder organiseerde een protestmars, maar het meisje werd toch geplaatst. Het is heel uitzonderl
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-03-04 08:23:482015-03-04 08:23:48Voorkom een vechtscheiding, kinderen moeten beide ouders kunnen zien!
Grootouders moeten contact kunnen houden met hun kleinkinderen ANP
Bij echtscheidingen moeten ook grootouders een omgangsregeling met hun kleinkinderen kunnen krijgen. Het CDA wil op die manier iets doen voor opa’s en oma’s die nu nauwelijks meer contact hebben met hun kleinkinderen.
In een initiatiefnota beschrijven de Kamerleden Peter Oskam en Mona Keijzer de hartverscheurende gevolgen die een echtscheiding kan hebben voor grootouders.
Herkomst
Soms vertrekt de verzorgende partner naar het buitenland of wordt het kind in een pleeggezin geplaatst. Nog pijnlijker is het volgens het CDA als er een conflict is en één van de ouders het contact tussen de kinderen en hun grootouders belemmert.
“Over het algemeen kan worden gesteld dat het ook in het belang van kleinkinderen is om omgang met hun grootouders te hebben, onder meer om zo hun herkomst beter te leren kennen”, schrijven Oskam en Keijzer.
Nu komen opa’s en oma’s niet of nauwelijks in aanmerking voor een omgangsregeling, omdat ze eerst moeten aantonen dat ze een nauwe persoonlijke band hebben met hun kleinkind.
In de wet
Het CDA wil dat die voorwaarde geschrapt wordt en het recht op contact en informatie expliciet in de wet wordt opgenomen. Dat is nu ook al zo in België en Duitsland.
Een omgangsregeling voor grootouders kan dan alleen worden afgewezen als het niet in het belang van het kind is.
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-03-03 10:58:502015-03-03 10:58:50Laat opa en oma niet in de kou staan, regel de echtscheiding met mediation
Logeren bij opa en oma, samen met ze naar de dierentuin… als je ouders gescheiden zijn, is dat allemaal helemaal niet meer zo vanzelfsprekend. Een pijnlijk gemis voor de kleinkinderen én voor opa en oma.
Elk jaar stranden ongeveer 33.000 huwelijken in Nederland. En 12 procent van de grootouders ziet hun kleinkinderen daarna niet meer. Dat zijn bijna 4000 mensen per jaar.
Opa heeft geen rechten
De positie van opa en oma is bij een scheiding bijzonder zwak, zegt de vereniging voor scheidingsadvocaten en -mediators FAS: “Je bent afhankelijk van de goede wil van de ouders. Wij hebben wel een modelouderschapsplan, en daar staat ook een paragraaf in over de omgang met familieleden, maar als ouders die eruit willen halen, dan is er geen rechter die ingrijpt.”
De stichting Voor Mijn Kleinkind wil dan ook dat de rechten van opa’s en oma’s in ouderschapsplannen worden opgenomen. “Omgang met de opa’s en oma’s sneeuwt vaak onder bij vechtscheidingen en familieruzies”, zegt Ruud Miché van de stichting.
Contact belangrijk
Familietherapeut Else-Marie van den Eerenbeemt vindt dat een goed idee. “De omgang van kleinkinderen met opa en oma is superbelangrijk”, zegt zij. “Zowel voor kleinkinderen als voor opa en oma.”
Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat kinderen die veel contact hebben met hun opa en oma, minder emotionele problemen en gedragsproblemen hebben dan kinderen die hun opa en oma nauwelijks kennen.
Ook Miché mag twee van zijn kleinkinderen niet meer zien. “Dat is verschrikkelijk pijnlijk. Ik sta met het gemis op en ik ga ermee naar bed.”
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2015-02-25 11:31:512015-02-25 11:33:00Scheiden doet lijden voor opa en oma
1 op de 5 klachten die de Kinderrechtencommissaris krijgt, gaat over echtscheidingen. Ze komen van kinderen die bijvoorbeeld inspraak willen in de bezoekregeling, of die hulp zoeken omdat hun ouders zoveel ruzie maken. De jeugdbeweging KAJ wil dat bij een echtscheiding meer naar de kinderen wordt geluisterd.
1 op de 5 klachten die de Kinderrechtencommissaris krijgt, gaat over echtscheidingen. Ze komen van kinderen die bijvoorbeeld inspraak willen in de bezoekregeling, of die hulp zoeken omdat hun ouders zoveel ruzie maken. De jeugdbeweging KAJ wil dat bij een echtscheiding meer naar de kinderen wordt geluisterd.
/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpg00admin/wp-content/uploads/2012/06/logo_small.jpgadmin2014-10-22 23:24:352014-10-22 23:25:141 op 5 kinderen klaagt over scheiding
Vrijdag is het De Dag van de Scheiding en in de aanloop daar naar toe, natuurlijk veel aandacht voor dit onderwerp.
