Berichten

“Goede hulp had me depressie en scheiding kunnen besparen”

/in /door

Goedele Devroy: “Goede hulp had me depressie en scheiding kunnen besparen”

Door redactie
7/09/15 – 15u53  Bron: De Standaard Weekblad© Photonews.

Goedele Devroy (47) gaat deze week opnieuw als Wetstraatjournaliste aan de slag voor ‘Het Journaal’. Devroy was enkele maanden buiten strijd na een zware burn-out en praat nu openhartig over de reden van die helse periode.

In De Standaard Weekblad vertelt Devroy dat haar burn-out er niet enkel kwam door haar drukke job, maar ook door de zorg voor haar zwaar gehandicapte 17-jarige zoon. De eerste tekenen begonnen twee jaar geleden al. “Ik was altijd moe, ook als ik tien uur geslapen had. Plots kreeg ik tinnitus, een hoge pieptoon, in beide oren. Slapen ging niet meer, ik werd gek van het gepiep.” Na vijf infusen cortisonen en geen beterschap, werd duidelijk dat de tinnitus door de stress van de combinatie van haar job als Wetstraatjournalist en de zorg voor haar zwaar gehandicapte zoon kwam.

“Erger dan Down”
Tijdens de zwangerschap en ook na de geboorte van Quinten waren alle tests goed, maar dat veranderde snel. “Quinten kon niet eten, verloor gewicht, ontwikkelde zich niet, zijn nek was slap en hij huilde continu. Niet gewoon huilen, maar gillen, schreeuwen. Hij had pijn. Pas vijf maanden later, na een volledig DNA-onderzoek, was er een diagnose: een chromosomale afwijking die uniek is. Een klein stukje van chromosoom 11 heeft Quinten drie keer. Er is bij mijn weten, geen enkel ander kind als hij. ‘Is het iets als Down’, vroeg ik de arts. ‘Nee, neen. Dit is veel erger. Down is niets mevrouw”, vertelde die.”

Gebrek aan hulp
De journaliste nam negen maanden rust, maar fulltime werken zit er nog niet in omdat haar lichaam nog niet mee wil. Devroy is nog steeds erg moe en moet het rustig aan doen. Ze kaart meteen ook het gebrek aan hulp aan. “We kregen geen psychologische begeleiding, geen bijstand in de zoektocht naar de juiste zorg. Je hebt hulp nodig als je zulk nieuws krijgt, in de eerste plaats om die vreselijke klap te verwerken. Met de diagnose begint het pas. Goede hulp had mij in de jaren die volgden misschien een depressie en een echtscheiding bespaard.”

Altijd bedelen
De lange wachtlijsten en het opvangtekort zijn erg zwaar voor Devroy en heel wat mensen die zich in dezelfde situatie als de journaliste bevinden. “Het is overduidelijk dat de beperkingen van Quinten nooit zullen veranderen, en toch moet ik elk jaar weer naar dokters voor bewijzen, attesten, multidisciplinaire verslagen. Wij hebben beslist niet langer op de overheid te wachten. Quinten wordt almaar groter, en de zorg voor hem steeds zwaarder.” Devroy is daarom samen met een groep ouders begonnen aan de bouw van een huis voor hun kinderen waar de zorg meer dan gewoon aanvaardbaar is en waar genoeg personeel is om meer te doen dan hen gewoon in leven te houden. “De bouw is begonnen, maar of het project slaagt, hangt af van het budget dat we in de toekomst van de overheid voor onze kinderen zullen krijgen. En zelfs als dat meevalt: het zal nooit voldoende zijn voor alle extra’s. Voor kinesisten, individuele therapie, personeel dat met de kinderen gaat wandelen of zwemmen. We zullen sowieso vrijwilligers nodig hebben, en giften, veel giften. Wie een gehandicapt kind heeft, moet bedelen, altijd en overal.”

bron: http://www.hln.be/hln/nl/944/Celebrities/article/detail/2447791/2015/09/07/Goedele-Devroy-Goede-hulp-had-me-depressie-en-scheiding-kunnen-besparen.dhtml